ABİDİN YAĞMUR

Belediye başkanları görevdeki 3 yılı doldurdu, geriye kaldı mı 2 yıl?

Bir yıl da seçimin hayhuyu içinde geçeceğine göre…

Önümüzdeki bir yılda bir şeyler yapabilen yaptı, yapamayan nakavt!

Oyun biter…

Bilgisayar oyunlarındaki gibi söylersek:

Game over!

*

Mersin’de kimi belediye başkanları, oyuncakla oynamış, sıkılmış çocuk gibi.

Heveslerini almışlar.

Oyuncağı kırmış, odayı dağıtmış, evin içine etmişler…

Artık yeter diyorlar.

Olsa da olur olmasa da olur havasındalar.

“Oyun bitse de çıksak” der gibi makamında lak lak ile vakit geçirenler var.

Şehir dersen zaten umurlarında değil.

*

Kimileri oyuna hevesli ama 2 sene sonra oyundan çıkarılacaklarının farkında.

“Hadi yallah” denilip atılacaklar, farkındalar bunun.

Mahallenin eli uzun oğlanı gibi, oyun bitene kadar cebine bilye, cıncık, olmadı gazoz kapağı doldurmak derdinde kimileri.

“Madem oyunda son el, cepleri doldurabildiğimiz kadar bilye ile dolduralım” diyen belediye başkanları var.

Yancıları onlara keza.

Başkan nakavt olursa çünkü yancılar da otomatikman nakavt!

*

Kimi belediye başkanları uyku sersemliği yaşar gibi, seçim sersemliği yaşıyor hâlâ.

Belediye başkanı olduğunun ayırdına varamamış gibi.

Masal aleminde gibi bakıyor etrafa.

Başkanlığa ısınmaya çalışıyor.

2 yıl kaldı hâlâ ısınma hareketleri yapıyor.

Tam ısınacak gibi oluyor araya pandemi giriyor.

Tam ısınacak gibi oluyor mecliste kavga çıkıyor.

Ne yapsın başkan?

Öyle bakıyor….

*

Kimi belediye başkanları hevesli, iyi niyetli, çalışkan…

Ama gününde değil gibi.

Hani maça stoper olarak çıkmayı beklerken son anda forvet yapmışlar da rakip defansın arasında ezilmiş, kaybolmuş gibi.

İstese de bir şey yapamaz.

Mecbur, oyunun bitmesini bekleyecek.

*

Kimi belediye başkanları kendinden emin.

İşinde gücünde.

Tantanasız.

Oyunda kalmak, başkanlığa devam etmek istiyor.

Bu isteğini yerine getirmek için de gözünü Ankara’ya değil, sokağa dikiyor.

Kendisini yeniden aday yapacak iradenin Ankara’da, genel merkezlerin koridorlarında değil, Mersin’in sokaklarında olduğunu biliyor.

Onun için yüzünü sokağa dönüyor.

Hem sadece oyunda kalmakla yetinmek de istemiyor, oyunun kurucusu olmak istiyor.

Risk alıyor.

Öncülük ediyor.

Gündem belirliyor.

Yenilik getiriyor.

Uykusundan, rahatından, gezmesinden feragat ediyor, sahaya hakim olmak için gecesini gündüzüne katıyor.

Bahane bulmuyor, çözüm arıyor.

“Olmaz” denileni yapıyor.

Paçasından, kolundan, ceketinden, omzundan çekiyorlar, bana mısın demiyor!

Çelme takıyorlar, atlayıp geçiyor!

Hedefe kilitlenmiş.

Engellere aldırmıyor.

*

İşinde gücünde.

Tantanasız.

Gözünü Ankara’ya değil, sokağa diken.

Ankara’da değil Mersin’in sokaklarında, köylerinde dolaşan.

Bunu yaparken tribüne, lümpenliğe, sığlığa, geriliğe prim vermeyen; sırf tribünden alkış gelsin diye inanmadığı şeyi söylemeyen 2 belediye başkanı var Mersin’de.

Kaderin cilvesine bakın ki araları limoni 2 başkan.

Biri Mersin Büyükşehir Belediye Başkanı Vahap Seçer.

Biri Tarsus Belediye Başkanı Haluk Bozdoğan.

Bu 2 belediye başkanı dışında “Şu belediye başkanı risk alıyor, şu belediye başkanı kalıpları yıkıyor, şu belediye başkanı yenilikçi, şu belediye başkanı devrimci” diyen varsa, buyursun yazsın…

*

Belediye başkanları görevdeki 3 yılı doldurdu, geriye kaldı mı 2 yıl?

Acaba 2 yıl sonra kim oyunun dışında kalacak?

Kimler genel merkezler tarafından oyundan alınacak, kimler genel merkezlerden icazet alsa bile seçmen tarafından kırmızı kartla oyundan atılacak.

*

Gazeteciliğin güzel yanı biraz da budur.

Oyunu dışardan izlersin.

Kim gelmiş, kim gitmiş…

Esame listesine bakarsın…

Kimin esamesi okunur, kimin esamesi okunmaz.

Günün sonunda görürsün.

kaynak:mersin yaşam